สำลีเช็ดโพรงจมูก มีข้อดีบางประการเหนือสำลีเช็ดคอหอย: การใช้สำลีเช็ดโพรงจมูกและคอหอยสามารถเก็บในคอหอยได้นานเพื่อเก็บตัวอย่างได้มากขึ้น ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมอัตราการให้ผลบวกจากสำลีเช็ดโพรงจมูกและคอหอยจึงสูงกว่าสำลีเช็ดช่องคอหอย ความเสี่ยงจากการสัมผัสเชื้อจากการเก็บตัวอย่างจากโพรงจมูกและคอหอยนั้นต่ำกว่าการเก็บตัวอย่างจากโพรงคอหอย เนื่องจากเราสามารถยืนอยู่ด้านหลังผู้ป่วยขณะเก็บตัวอย่าง และให้ผู้ป่วยดึงหน้ากากลงเพื่อให้เห็นเฉพาะรูจมูกและปิดปาก และไม่จำเป็นต้องมองตรงไปที่ช่องปากของผู้ป่วย และแทบจะไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองของคอหอยจากการเก็บตัวอย่างจากโพรงจมูกและคอหอย ผู้ป่วยบางรายอาจมีอาการจามหลังจากเก็บตัวอย่าง และผู้ป่วยสามารถปิดด้วยข้อศอกหรือกระดาษเช็ดมือได้ และเนื่องจากการเก็บตัวอย่างไม่ได้อยู่ตรงหน้าผู้ป่วยโดยตรง ความเสี่ยงจากการสัมผัสเชื้อจากการเก็บตัวอย่างจากโพรงจมูกและคอหอยนั้นค่อนข้างต่ำ ทำให้แรงกดดันทางจิตใจจากการเก็บตัวอย่างลดลง ข้อเสียของการเก็บตัวอย่างจากโพรงจมูกและคอหอย คือ ผู้ป่วยที่เก็บตัวอย่างจากช่องปากและคอหอยจะมีความกลัวทางจิตใจมากกว่า และผู้เก็บตัวอย่างจะต้องผ่านการฝึกอบรมทางวิชาชีพมากกว่า �

คอหอย: ในส่วนลึกของจมูกและปาก ไวรัสสามารถแบ่งได้เป็น โพรงจมูกและคอหอย โพรงคอหอย และกล่องเสียง เมื่อทำการตรวจกรดนิวคลีอิก บริเวณที่มักจะถูกสุ่มตรวจมากที่สุดคือโพรงจมูกและโพรงคอหอย เนื่องจากเมื่อไวรัสเข้าสู่ทางเดินหายใจ ไวรัสจะเหลืออยู่เพียงเล็กน้อยในบริเวณภายนอก และส่วนใหญ่จะสะสมอยู่ในโพรงจมูกและโพรงคอหอย ซึ่งอยู่ภายในทางเดินหายใจ เหตุใดจึงต้องใช้ สำลีเช็ดจมูกด้านหน้า การสุ่มตัวอย่างการทดสอบแอนติเจนด้วยตนเอง? การใช้สำลีเช็ดจมูกด้านหน้านั้นใช้กันอย่างแพร่หลายในการทดสอบแอนติเจนด้วยตนเอง เนื่องจากสำลีเช็ดจมูกด้านหน้ามีความยาวที่เหมาะสมสำหรับการทดสอบด้วยตนเอง นอกจากนี้ แม้ว่าจะมีไวรัสในโพรงจมูกเพียงเล็กน้อย แต่ก็มีสารคัดหลั่งมากกว่า ในขณะที่การหายใจออกในช่องปากนั้นมาก การกลืนเกิดขึ้นบ่อย ทำให้มีไวรัสเหลืออยู่น้อยลง อาจทำให้ผลการทดสอบเป็นลบเท็จได้ ดังนั้น จึงนิยมใช้สำลีเช็ดจมูกด้านหน้ามากกว่าสำลีเช็ดคอด้านหน้าสำหรับการทดสอบแอนติเจนด้วยตนเอง ในกรณีผู้ป่วยโรคจมูกอักเสบเรื้อรังหรือภูมิแพ้ แนะนำให้สั่งน้ำมูกก่อนการเก็บตัวอย่างเชื้อจากโพรงจมูกส่วนหน้า แต่ห้ามล้างจมูกด้วยน้ำเกลือ เพื่อหลีกเลี่ยงผลกระทบต่อความเข้มข้นข�

คุณภาพของ Viral Transport Tube ไม่เพียงแต่เป็นตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่ "มองเห็นได้" เท่านั้น แต่ยังเป็นตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่ "มองไม่เห็น" อีกด้วย: 1. ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่ “มองเห็นได้”: สังเกตตัวบ่งชี้คุณภาพโดยตรง เช่น วัสดุของท่อขนส่งไวรัส ระดับกระบวนการ ประสิทธิภาพการปิดผนึก และความแม่นยำในการบรรจุ 2. ตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพที่ "มองไม่เห็น": รวมไปถึงผลการเก็บรักษากรดนิวคลีอิกของไวรัส ผลการเก็บรักษาของขีดจำกัดการตรวจจับขั้นต่ำ ตัวบ่งชี้จุลินทรีย์ ประสิทธิภาพการทำให้ไวรัสไม่ทำงาน ฯลฯ ตัวบ่งชี้เหล่านี้เป็นกุญแจสำคัญในการกำหนดการตรวจจับกรดนิวคลีอิกของไวรัส ผลการเก็บรักษากรดนิวคลีอิกไวรัสของตัวกลางการขนส่งไวรัส: หน้าที่หลักของ วี ไอรัล ทรานสปอร์ต เอ็ม เอเดียม คือการรักษาความสมบูรณ์ของกรดนิวคลีอิกของ RNA ของไวรัสและยับยั้งการแตกตัวของกรดนิวคลีอิก อุณหภูมิ สภาวะการขนส่ง และวันที่จัดเก็บ ล้วนส่งผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของ RNA ยิ่งมีการป้องกัน RNA ได้ดีเท่าไร การตรวจจับกรดนิวคลีอิกของไวรัสก็จะแม่นยำมากขึ้นเท่านั้น ประสิทธิภาพการทำให้ไวรัสไม่ทำงานของตัวกลางการขนส่งไวรัส: สารขนส่งไวรัสที่ไม่ทำงานสามารถปรับปรุงความปลอดภัยในระหว่างการเก็บและขนส่งตัวอย่าง ผลก�